بازی کودک چیست ؟
بازی کودک، کار کودکان است. این گفته ای کاملاً درست است! بازی کودک نحوۀ یادگیری او دربارۀ جهان، خود و دیگران است. بازی به اندازۀ خوردن سبزیجات، خواندن کتاب باهم و داشتن خواب شبانۀ خوب، بخشی از رشد سالم است. حتی در فهرست‌های سازمان ملل متحد، بازی به عنوان یکی از حقوق اولیۀ هر کودک است.
هیچ راه درست یا غلطی برای بازی وجود ندارد. بازی هر چیزی می تواند باشد. از فروکردن دست در پوره سیب زمینی گرفته تا بازی های ویدیویی یا خیره شدن به بیرون از پنجره. بسته به زمان، مکان و خود کودک متفاوت است:
- گاهی اوقات کودکان با دوستان خود بازی می کنند و گاهی اوقات به تنهایی.
- گاهی ممکن است با صدای بلند صحبت کنند و گاهی در ذهنشان سکوت کنند.
- گاهی اوقات بازی کثیف یا مخاطره آمیز است و گاهی اوقات آرام و ایمن.
بچه ها برای بازی به اسباب بازی های فانتزی یا گواهینامه نیاز ندارند. آنها به زمان، فضا و آزادی نیاز دارند تا ایده های مورد علاقه خود را کشف کنند. مهم نیست که بازی چه شکلی است، وقتی بچه ها بازی می کنند، یاد می گیرند.
چرا بازی برای کودکان مهم است؟
شش دلیل وجود دارد که بازی، چه بدون ساختار و چه ساختارمند، برای رشد کودک مهم است:
1. بازی باعث ایجاد تخیل و خلاقیت می شود
در طول بازی، بچه ها تخیل خود را گسترش می دهند. آنها بازی های ساختگی می سازند یا در جهان های تخیلی گم می شوند. کودکان راه حل های مختلفی را ارائه می کنند و در عین حال اعتماد به نفس خود را افزایش می دهند. آنها قوانین خود را می سازند و یاد می گیرند که چگونه آن قوانین را در صورت نیاز دنبال کنند و یا تطبیق دهند. اینها مهارت های مفیدی برای هدایت زندگی و توسعه روابط با دیگران هستند.
بازی کودک نمونه بارزی از توانایی تصور یک شی به عنوان یک شی دیگر است. به عنوان مثال، یک چوب، یک سطل و مخروط کاج می توانند تبدیل به یک قاشق غذاخوری، یک قابلمه و مواد خوشمزه شوند. بازی نمادین بخش مهمی از رشد سالم است. مهارت هایی را ایجاد می کند که کودکان برای یادگیری آینده و حل مسئله به آنها نیاز دارند. همچنین خلاقیت را بهبود می بخشد که به موفقیت در طول زندگی فرد کمک می کند.
2. بازی رشد شناختی کودک را تقویت می کند
تقویت رشد شناختی یعنی این که بازی کودک برای رشد سالم مغز او ضروری است.
بازی بدون ساختار زمانی است و بچه ها بازی خود را کارگردانی می کنند. آنها به برنامه ها یا فعالیت های هدایت شده توسط بزرگسالان محدود نمی شوند. بازی بدون ساختار به رشد مغز کودک در راه های مثبت کمک می کند. باعث تقویت و افزایش ارتباطات عصبی در مغز می شود. اینها مسیرهایی در مغز هستند که برای تفکر از آنها استفاده می کنیم.
بازی بدون ساختار همچنین به ساخت و تقویت قشر پیشانی مغز کمک می کند. این بخش بر نحوه یادگیری کودک، حل مشکلات و کسب دانش در مورد محیط او تأثیر می گذارد.
3. بازی باعث رشد توانایی های عاطفی و رفتاری کودک می شود
وقتی ما بزرگسالان احساس می کنیم که تحت فشار هستیم، کاری می کنیم تا آرام شویم . مثلاً به باشگاه می‌رویم، با دوستان گپ می زنیم، در اطراف محله قدم می‌زنیم، علف‌های هرز باغچه را می‌کنیم یا یک بازی رومیزی انجام می‌دهیم. این فعالیت ها چیزی بیش از حواس پرتی است. آنها راهی برای بازگرداندن بازی به زندگی ما و اتصال ما به چیزهایی در زندگی هستند که به ما کمک می کنند.
بچه ها هم همینطور هستند، اگرچه به زمان بازی خیلی بیشتری نیاز دارند. بازی مکرر و روزانه می تواند به کاهش اضطراب، استرس و تحریک پذیری کمک کند. همچنین به افزایش شادی و عزت نفس کمک می کند.
بزرگسالانی که کودکان را در حین بازی مشاهده می کنند، می توانند با صحبت با آنها درک بهتری از احساسات آنها داشته باشند. به عنوان مثال، “انگار از این که فردا باید به مدرسه بروی، ناراحتی. درسته؟”. گوش دادن و سوال پرسیدن به بچه ها نشان می دهد که بزرگسالان به آنها اهمیت می دهند. این نشان می دهد که احساسات و تجربیات آنها مهم است.
بازی یک معلم عالی است. از طریق بازی، کودکان می آموزند که چگونه جهان را به گونه ای که می توانند درک، پردازش و هدایت کنند. آنها چگونگی کار گروهی، اشتراک گذاری، مذاکره، حل تعارضات و مذاکره را یاد می گیرند.
4. بازی کودک سواد او را بهبود می بخشد
بچه ها برای یادگیری زبان به دنیا می آیند. آنها از بدو تولد، مهارت های زبانی و سوادآموزی را از طریق بازی و تعامل ایجاد می کنند. نوزادان و کودکان نوپا وقتی بزرگسالان آنچه را که می بینند، می شنوند و انجام می دهند توصیف می کنند، کلمات جدیدی را یاد می گیرند. آهنگ ها و اشعار هجاها را به ضربآهنگ ها متصل می کنند. این به کودکان کمک می کند تا مهارت های گوش دادن را توسعه دهند و در مورد صداها در کلمات بیاموزند.
از طریق بازی، بچه ها در مورد ارتباطات یاد می گیرند. آنها به تمرین مکالمه رفت و برگشت می پردازند، حتی اگر نتوانند صحبت کنند! به اشتراک گذاشتن داستان‌ها در کتاب‌ها، به صورت شفاهی یا ساختگی، به آنها کمک می‌کند تا بفهمند که چه کسی هستند و نقششان در جامعه چیست. داستان ها همچنین نحوه عملکرد زبان و ساختار روایت ها را به بچه ها آموزش می دهند.
اسباب بازی ها و بازی ها نیز مفید هستند. بازی با اسباب بازی های کوچک به ساخت ماهیچه های کوچک دست کمک می کند. این کار به توانایی نوشتن آنها کمک می کند. بازی های فکری و تمرکزی، توانایی هایی را برای مشاهده و حفظ توجه در آنها ایجاد می کنند. این مهارت ها با کمک به کودکان در درک مطلب و به کارگیری مطالبی که می خوانند، کمک می کند.
با ورود بچه ها به مدرسه، بازی همچنان مهم است. تحقیقات نشان می‌دهد که دانش‌آموزان پس از یک استراحت در قالب بازی بدون ساختار، توجه بیشتری به درس خود نشان می‌دهند. بازی کنجکاوی را افزایش می دهد و ذهن کنجکاو آماده یادگیری است.
5. بازی، استقلال کودک را بیشتر می کند
کودکان اغلب قدرت انتخاب کمی در مورد فعالیت های روزانه خود دارند. آنها بسیاری از روزهای خود را با این موضوع می گذرانند که به آنها گفته می شود چه کاری انجام دهند، چه زمانی آن را انجام دهند و کجا باید بروند. در دنیای بازی، آنها این فرصت را دارند که قوانین را تعیین کنند و صاحب قدرت باشند. آنها می توانند رهبر باشند و بزرگسالان می توانند کسانی باشند که گوش می دهند و دستورالعمل ها را اجرا می کنند.
بازی انفرادی (مستقل) به اندازه یادگیری نحوه بازی با دیگران مهم است. این نوع بازی به کودکان کمک می کند تا احساس استقلال بیشتری داشته باشند. کودکانی که با بازی انفرادی راحت تر هستند، همچنین احساس می کنند که توانایی بیشتری برای انجام وظایف دیگر به تنهایی دارند و چگونگی مناسب بودن آنها را پیدا می کنند. کودکانی که به تنهایی بازی می کنند می توانند با مشاهده تعاملات گروهی از راه دور، نشانه های اجتماعی را بیاموزند.
بازی انفرادی به کودکان اجازه می دهد تا خلاقیت و ایده های خود را آزمایش کنند. زمانی که تنها و حتی بی حوصله هستند، مغز کودکان این چالش را به عهده می گیرد. آنها راه های جدید و هیجان انگیزی برای تحریک خود پیدا می کنند. همانطور که آلبرت انیشتین گفت: “یکنواختی و تنهایی یک زندگی آرام، ذهن خلاق را تحریک می کند.”
6. بازی باعث ارتقای آمادگی جسمانی کودک می شود
چه آنها متوجه باشند یا نباشند، بدن کودکان برای فعال بودن طراحی شده است. کودکان نیاز بسیار شدیدی به بازی فیزیکی دارند ، یعنی هر نوع بازی که آنها را به حرکت وادار کند. این کار بخشی از نحوه استفاده از بدن آنها و تقویت ارتباطات در مغز است. بازی فیزیکی همچنین یک شکل عالی از ورزش است که باعث ایجاد تناسب اندام و سلامت کودکان می شود.
بازی منظم و فعال اثرات مثبت و گسترده ای بر سلامتی در طول زندگی کودک دارد. صرف نظر از توانایی ها، علایق و فرصت های کودک، بازی فیزیکی به کودکان کمک می کند:
- سرعت بخشیدن به عکس العمل ها
- افزایش کنترل حرکت
- بهبود مهارت های حرکتی درشت
- ایجاد تعادل بیشتر؛
- ساخت عضلات قوی؛
- بهبود تراکم استخوان؛
- افزایش عملکرد قلب و عروق؛
- همه اینها به همراه سرگرم کردن!
بازی روزانه در فضای باز نیز عنصری کلیدی است. این کار موجب افزایش سلامت روان کودکان و توانایی بیشتر برای خودتنظیمی است. بدون توجه به آب و هوا، بچه ها را در لباس های متناسب و در فضای باز رها کنید تا بتوانند بازی کنند. آنها شادتر و آرام تر به محیط داخل باز خواهند گشت. با استفاده از موارد قابل چاپ رایگان مانند این موارد از 1000 Hours Outside، زمان را در فضای باز پیگیری کنید .
بازی برای زندگی
تأثیرات مثبت بازی بر کودکان خردسال بسیار گسترده است. بازی بر سلامت روانی، عاطفی و جسمی آنها تأثیر می گذارد. بازی کودک برای بزرگسالان هم مفید است. صحبت کردن در مورد بازی با کودکان به آنها می آموزد که بزرگسالان برایشان وقت می گذارند و به تصمیمات بازی آنها احترام می گذارند. این باعث ایجاد ارتباط بهتر بین بزرگسالان و کودکان می شود. به نوبه خود، احترام، اعتماد و عشق پایه و اساس ارتباط عاطفی را ایجاد می کند که بیشترین کمک را برای پرورش مغز برای یادگیری دارد.
اتخاذ یک نگرش بازیگوش به رفاه عاطفی بزرگسالان نیز کمک می کند. در مواقع استرس، این بازی راهی آسان برای تقویت خلق و خوی شماست، بنابراین به جای استفاده از کارد و چنگال در طول شام امشب، پیشنهاد می کنیم از انگشتان خود (یا چوب بستنی، نی یا خلال دندان) استفاده کنید. هیچ کس تماشا نمی کند و این کاملا سرگرم کننده است!
نویسنده: لوری بلاهی Lori Blahey
مترجم: حسین مهدیان
مقاله اصلی : The Power of Play: 6 Benefits for Child Development
