کودک و ادراک
کودک و پذیرش ادراک او یکی از روش های افزایش ارتباط والدین و مربیان با کودک می باشد. در یک تعریف کلی، درک کودک یعنی دیدن دنیا همانگونه که هست و پذیرفتن نگاه و احساس کودک از واقعیات پیرامونش همانگونه که ترسیم می کند می باشد.
برای رسیدن به این ادراك تا كنون چه كار هایی انجام داده ایم؟
سلام دوستان. فریبا اباذری هستم. سالها پیش که در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تدریس نقاشی می کردم. یکی از دوستان و همکارانم تجربه خیلی جالبی رو با ما به اشتراک گذاشت که می خوام اون رو براتون تعریف کنم. دوست ما تعریف می کرد.
در یکی از روز هایی که سوژه نقاشی کودکان طبیعت بود. به بچه ها ابتدا توضیح هاتی داده بود برای نقاشی طبیعت و ازشون خواسته بود که طبیعت رو بکشن و تاکید هم کرده بود که نقاشی هاتون اگر خوب بشه حتما اون ها رو برای مسابقه بین المللی مسابقات جهانی می فرستیم.
خوب اون زمان خیلی باب بود توی کانون که نقاشی ها فضاش پر از رنگ باشه و خیلی تاکید می کردن که بچه ها بگید هیچ فضایی رو توی کاغذشون خالی نگذارند. که البته من امروز خیلی با این ایده موافق نیستم.
بر هر صورت دوست ما براساس اون دستورالعملی که برای کار ما داشتیم، به بچه ها تاکید کرده بود که همه فضای نقاشی تون رو رنگ کنید.
اتفاقا یکی از هنرجوهای شش ساله کلاس که یک دختر خیلی با استعداد هم بود یک نقاشی خیلی زیبا رو کشیده بود. وقتی که می رسه بالای سرش خیلی ذوق زده میشه و بهش میگه آفرین چقدر کار قشنگی کشیدی دخترم.
اگه هواش رو هم رنگ بکنی دیگه حتما من این نقاشی رو می فرستم برای مسابقه . بچه هاج و واج به من نگاه کرد. فکر کرد بعد بهش گفتم چرا معطلی بکش دیگه دخترم . وقتی رفتم یه دوری زدم کارهای بقیه بچه ها رو دیدم و برگشتم ، دیدم که یک مداد آبی برداشته و تمام نقاشی شو خط خطی کرده.
خیلی عصبانی شدم و باهاش با پرخاش صحبت کردم. این چه کاری بود کردی؟ چرا نقاشی به این قشنگی رو خراب کردی؟ حالا نمی تونی بری مسابقه بچه ناراحت شد و با بغض گفت خوب خانوم هوا همه جا هست ! من یکباره متوجه شدم بچه داره درست میگه من چه کلام اشتباهی به بچه گفتم . من باید می گفتم آسمونش رو رنگ کن.
باید خیلی مراقب باشیم که با زبان کودکی مون باهاشون صحبت کنیم. ادراکی که بچه ها نسبت به محیط پیرامونشون دارن با ادراکی ما فرق میکنه. اگه میخوایم به اونها آموزش بدیم، اگه میخوایم اونها رو تربیت کنیم باید درک کاملی از دنیای اونها داشته باشیم.
باید زبان کودکمون رو بشناسیم و باهاش آشنا باشیم. شاید زمانی لازم باشه برای اینکه به این درک برسید روی چهار دست و پای خودتون، حتی روی دو زانو راه برید از زاوید دید بچه ها به اطراف و محیط نگاه بکنیم. این خیلی به ما کامک می کنه که بتونیم خودمون رو به بچه ها نزدیک بکنیم و اگر میخوایم به اونها آموزش بدیم یا نکته ای رو بهشون بگیم، طوری بگیم که برای اونها باورپذیر باشه و بتون اون رو درک بکنند.
